“Zindanın Hicreti” Şiiri

Avlu birkaç adım

Gökyüzü el kadar

İçerdeyim

Gerçek bu

“Dışarda mevsim bahar”

Dört duvar kuşatılmışlık

“Pencereler taş

kapılar demir”

                       Bir garip gurbetliktir

                       Yalnızca düşen anlar

  Biliyorum

  Deniz yakın

  Nehir yakın

  Şehir yakın

  Özgürlük ne güzel şey

  Hürseniz kırlara çıkın

  Üstünüzde masmavi

  Pürüzsüz bir gökyüzü

  Açın kollarınızı

  Kendinizi bırakın

  İçerdeyim

  Kuşları çiçekleri düşlerim

  Bilirim ki

  Çiçekler düşlediğim de açar

  Çiçekler bilirim ki 

  Bir tutam sevda kokar

  Gül derim sümbül derim

  Sevdiğimi özlerim

  Varlığımdan habersiz

  Görünür geçer kuşlar

  Eksilir tane tane

  Kehribar yalnızlığım

  Gönlüm ki gülistan

  Kalbim ki huzur

  Bir rüyadır sanki bu

  Uyanınca kaybolur

  Zindan değil sadece 

  Yusuf da iki hece

  “Aldırma gönül”

  Kedersiz yürek yoktur

  Aldırma

  İmtihandır

  Gün yürür zindan geçer

  Gördün ya 

  Her yer demir

  İçerdedir bülbüller

  Çınlasın dua dua 

  Ömrün sabır mevsimi

  Hatıra kalsın şair

  Unutulmaz bu günler